SARA HASTASI HAMİLELER,GEBELİKTE SARA HASTALIĞININ,SARA İLAÇLARI
SARA HASTASI HAMİLELEREpilepsi, sinir uçlarından normal olmayan elektrik uyarımın boşalması sonucu meydana gelen bir dizi istemsiz kasılmalarla karakterize bir hastalıktır. Sara nöbetlerini kontrol altında tutmak amacıyla bu hastalığı taşıyan kişiler devamlı ilaç kullanırlar. Epilepsili bayanlar, epilepsisi olmayan kadınlara göre hamilelik komplikasyonlarına daha çok yakalanırlar. Bu komplikasyonların biri nöbetlerde artma ihtimalidir. Nöbetler düşmelere, ve hastanın incinmesine yol açabilirler. Gebe kalındığında, ilaçlara vücudun cevabı farklılaşmaktadır. Bu da , ilacın vücut için gerekenden daha fazla ya da daha az olmasına neden olabilir. Yani, ilaçların vücuda yaptığı zehir etkisinde artmaya veya , ilacın dozunun azlığı görülebilir. Epilepsili hastası olan kadın hamile kaldığı zaman, her epilepsili hamile bayanın bedeninde tepkilerin diğerlerinden farklı olduğunu bilmeli, hekimi ile ilacın ayarlanması ve bebeğin izlenmesi konularını görüşmelidir.
Epileptik annenin çocuğunda risk var mıdır?
Epileptik bayanların yüzde 90 dan çoğu, normal, sağlıklı çocuk dünyaya getirirler. Ancak buna rağmen bazı riskler mevcuttur. Epilepsili bayanlarda çocuğun ölü doğması daha çok görülür. İleri yaşlarda epilepsi gelişme ihtimali biraz daha fazladır. Buna ek olarak, kanama, erken doğum yapma, gelişmede görülen gerilikler, kullanılan ilaçlara bağlı doğumsal anomal risklerinde de artış görülür. Fakat ilaç kullanılmadığı zaman meydana gelebilecek nöbetler, bebek için fiziksel zedelenme, gelişme geriliğive hatta ölüm ihtimali daha fazladır.
GEBELİK VE SARA HASTALIĞI
Gebelikte sara tedavisi çoğunlukla çırpınma nöbeti geçirenlerde uygulanmalıdır. Hatta olguların büyük bir bölümünde, gebeliğin son üç aylık döneminde ortaya çıkan gebeliğe özgü metabolizma değişiklikleri sonucu, bu ilaçların vücuttaki metabolizma hızı arttığından ilaç dozu artırılmalıdır.
Barbitüratlar bebekte sinir sistemini baskılar; doğum sırasında yoksunluğa bağlı çırpınma nöbetleri ve K vitamini verilerek düzeltilebilen kanama sendromu ortaya çıkar.
Daha karmaşık olan sorun ise, saralı annelerin bebeklerinde iki kat daha fazla görülen gelişim kusurlarıdır. Ne var ki, bunun kullanılan sara ilaçlarına mı, yoksa genetik bir yatkınlığa mı bağlı olduğu tam olarak açıklanamamıştır.
Saralı babaların çocuklarında da gelişim kusurlarının daha yüksek oranda görülmesi genetik etkenlerin sorumlu tutulmasına yol açar.
Ayrıca bu durumda hangi ilaçların yeğlenmesi gerektiği de tam olarak belirlenebilmiş değildir. Hidantoin grubu ilaçlar hayvanlar üzerinde yapılan deneylerde olumsuz sonuçlar verdiğinden kullanılmamalıdır.
Son olarak, sara ilaçlarının ve Özellikle de barbitüratlann anne sütüne Önemli oranda geçtiği ve anne sütü ile beslenen bebekte toksik etkiler yapabileceği göz önünde bulundurulmalıdır.
